Γιατί υπάρχει το σύμπαν; Γιατί υπάρχει ο χρόνος; Πώς και υπάρχει η ζωή; Εγώ… τί ρόλο παίζω; Τι στην ευχή κάνω εδώ;
Κι αν ο κόσμος είναι ψευδαισθητικός, ποιος ο λόγος να είναι…;
κι αν η ύλη είναι μια ψευδαίσθηση εγώ γιατί βρίσκομαι σε κρίση;;;;;
Πατώντας επάνω στην ελληνική αλφάβητο, αλλά και την επιτομή, θα μπορούσαμε να πούμε, της ελληνικής γραμματείας, τον Τίμαιο,
ο J. P. Garnier Malet ανακαλύπτει την “Θεωρία της Διττότητος” :
“Χρειάστηκα χρόνο για να καταλάβω αυτόν τον νόμο. Έπρεπε ν’ αλλάξω εντελώς τον τρόπο με τον οποίο έβλεπα τα πράγματα για να κατανοήσω ότι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον είναι τρεις ταυτόχρονες πραγματικότητες, οι οποίες κυλούν με διαφορετικές ταχύτητες. …Ξαναβουτώντας στην αστροφυσική για να δικαιολογήσω τα συμπεράσματα που μου είχαν γίνει γνωστά για τον χρόνο στο Σύμπαν και την σχετικότητά του – που οφείλεται στην Διττότητα – πήγαινα από ανακάλυψη σε ανακάλυψη, επιβεβαιώνοντας τις υποθέσεις μου…
Η ηλιακή έκρηξη της 13ης Μαρτίου του 1989… σημάδευε πράγματι τον τέταρτο από τους 7 χρόνους που οδηγούν στο τέλος της διττότητος των χρόνων, αυτό που οι πρόγονοί μας αποκαλούν «το τέλος των καιρών»…. Αυτό το τέλος πραγματοποιείται προοδευτικά σε έξι περιόδους των τριάντα ετών. Κάθε μία αρχίζει και τελειώνει με μία ηλιακή έκρηξη. Και φτάνουμε σύντομα στον 7ο θυμό του ήλιου μας, χωρίς να το ξέρουμε…
Αυτή η επαναστατική ανακάλυψη, όσον αφορά τις ιδιότητες του χρόνου, καθιστά τα όνειρά μας πιο σημαντικά και από την ίδια την ζωή μας. Πρακτικά, το μόνο που χρειάζεται είναι να προετοιμαζόμαστε για να ονειρευτούμε καλά την νύχτα… Η ανταλλαγή πληροφοριών με τον διττό μας, κατά την διάρκεια των ονείρων μας, είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορούμε επιτέλους να μάθουμε τον σκοπό της ζωής μας και να αποκτήσουμε την ισορροπία, που είναι ικανή να μας οδηγήσει εκεί.
Μπορούμε να βιώσουμε τα μελλοντικά πιθανά δυναμικά, προτού τα ζήσουμε, ώστε να έχουμε επιτέλους μια καλλίτερη ζωή χωρίς αδιέξοδα. Μια ασθένεια ή οποιοδήποτε άλλο σοβαρό πρόβλημα, διαρκεί μόνο, όσον χρόνο χρειάζεται, για ν’ αλλάξουν τα μελλοντικά δυναμικά μας, καθώς τροποποιούμε τα σχέδια, τις διαθέσεις, τις επιθυμίες μας…
Για όλα τα παραπάνω… είναι απαραίτητο να αφεθούμε να οδηγηθούμε από την διττή πλευρά του εαυτού μας, την οποία έχουμε μάθει από την νεαρή μας ηλικία να αγνοούμε…
Η πρόβλεψις είναι μια ζωτική αρχή!… Ζούμε πάντα μια ηχώ του χρόνου. Κάθε στιγμή θέτουμε ένα πρόβλημα, το οποίο στο μέλλον επιλύεται στιγμιαία με πολλαπλούς τρόπους. Συστηματικά μια λύση έρχεται προς εμάς. Την αντλούμε μέσα από διαθέσιμο δυναμικό. Αρκεί να ξέρουμε να την αναγνωρίσουμε την δεδομένη στιγμή…»
«Τα κύτταρά μας, ένα χαλίκι, ο αέρας, η βροχή, το ρυάκι, ο ωκεανός, η πανίδα, η χλωρίδα, περιμένουν από εσάς το καλλίτερο μέλλον. Ο περίγυρός σας επίσης. Αν πιστεύετε ότι ένα άτομο έχει ένα ελάττωμα ή ένα προτέρημα, του δημιουργείτε ένα μέλλον, μέσα από το οποίο θα μπορέσει να αντλήσει την δεδομένη στιγμή, επιβεβαιώνοντας έτσι την άποψή σας. Γίνεσε πάντα ο δημιουργός αυτού που φαντάζεστε για τους άλλους...”
Από το βιβλίο: «Αλλάξτε το Μέλλον σας μέσα από τα ανοίγματα του Χρόνου», των Lucile & Jean–Pierre Garnier Malet
Οι πρόγονοί μας σέβονταν και ασπάζονταν απόλυτα την πρακτική της προ-γνώσεως. Μελετώντας αυτά που μας άφησαν ως κληρονομιά, θα πάρουμε όλες τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε.
Η γλώσσα μας είναι το Α και το Ω. Για εμάς, αλλά και για όλον τον κόσμο. Τίποτε άλλο δεν δύναται να μας γλιτώσει από την κακοδαιμονία μας…
Το μόνο που χρειάζεται, αντί να κλαίμε για οποιοδήποτε λόγο την μοίρα μας, είναι να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να εν-νοήσουμε…