Δύο είναι οι βασικοί λόγοι που μας κάνουν να αποφεύγουμε να διαχειριστούμε την δική μας ενέργεια.
Είτε δεν εμπιστευόμαστε εμάς, είτε δεν επιθυμούμε να κουραστούμε και προτιμούμε να εκχωρήσουμε κάπου αλλού την δύναμήμας, ώστε κάποιος άλλος να κάνει τον δύσκολο δρόμο μας.
Αλλά:
Αν ο άλλος πάρει την δύναμη και την ενέργειά μας, δεν θα την χρησιμοποιήσει για όφελός μας, αλλά για ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΦΕΛΟΣ. Απλά γιατί κανένα αληθινά πνευματικό ον δεν δέχεται να χειριστεί κανενός άλλου την ενέργεια. Αυτοί που το κάνουν είναι μάλλον σφετεριστές.
Όταν λοιπόν δεχόμαστε να κλαπεί η προσοχή μας και αρνούμαστε να διαχειριστούμε την ενέργειά μας, δεχόμαστε να οδηγηθούμε σαν πρόβατα στην… κατανάλωση. Εδώ κρίνεται ο χειρισμός των μαζών και όλη η παγκόσμια διακυβέρνηση.
Στην αρχή, όλοι, μαθαίνουμε υπνωτιστικά να «υπηρετούμε» κάποιον, ακολουθώντας τυφλά τις «παροχές του». Σε βάθος χρόνου έχουμε μπει στον ιστό όλων αυτών των παροχών για τα καλά. Ο πάροχος σφίγγει να νήματα κι εμείς αρχίζουμε να ασφυκτιούμε. Τότε αρχίζουμε τις διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες … ζητιανεύοντας πίσω αυτό που μας αφαίρεσε, χωρίς να βλέπουμε το τί εμείς έχουμε κάνει και το πώς έχουμε εκχωρήσει τα δικά μας νήματα για να πλέξει ο άλλος το δικό του πουλόβερ…
Όταν το συνειδητοποιούμε αυτό, καλό είναι να φέρνουμε κατά νου, διδαχές των πνευματικών μας προγόνων και δασκάλων…
Καλό είναι να εξαταζουμε το ότι:
Ο ζηλωτής ασκείται καθημερινά στο να συγκρατεί την ενέργεια στο κέντρο του.
Δεν ακολουθεί καμία τάση προτού την αξιολογήσει.
Δεν τσιμπά σε ειδήσεις, ούτε συμμετέχει σε μαζώξεις που αυξάνουν και αναπαράγουν τον πανικό.
Αντ’ αυτών,
προσκολλάται σε αξίες, σε αρχές, σε καθημερινές τακτικές και ενέργειες, που αυξάνουν την επίγνωσή του και δυναμώνουν την ενέργειά του.
Αντιμετωπίζει με εγρήγορση κάθε είδηση και απορροφά μόνο την πληροφόρηση που ξεκαθαρίζει τον νου του και τον διευκολύνει να βρει τον δικό του μοναδικό δρόμο.
Απέχει από το αρνητικό και προσκολλάται στο φως. Αρνείται να χάνει την ενέργειά του σε ο,τιδήποτε τον αποδυναμώνει (σκέψη, συναίσθημα, πράξη, είδηση… ο,τιδήποτε).
Απομακρύνεται από την βαρύτητα του περιττού και εστιάζει στο ουσιώδες. Έτσι αξιοποιεί τέλεια τον χρόνο που διαθέτει σε αυτήν την ενσάρκωση και δεν την σπαταλά.
Ο ζηλωτής δεν εναποθέτει πουθενά την δική του ενέργεια και δύναμη.
Την διαχειρίζεται ο ίδιος, μακριά από ξένες βουλήσεις, ορέξεις, επιθυμίες, συμφέροντα…
Ο πραγματικός ζηλωτής παύει να οδηγείται, και τολμά πια να ΥΠΑΡΧΕΙ, σύμφωνα με το σχέδιο της δικής του ψυχής. Οδηγεί ο ίδιος το όχημά του.
Έτσι γίνεται ο Λέων στο δικό του βασίλειο. Με την δύναμή του στα δικά του χέρια.
Έτσι, σε βάθος χρόνου, με τρόπο που κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει, διαμορφώνονται οι δυναμικές που μας λυτρώνουν.
Οι κινήσεις των επιτήδιων γυρνούν σαν μπούμερανγκ. Αστάθμητοι παράγοντες ανατρέπουν τα ανισόρροπα σχέδια με αναπόφευκτο τρόπο και η ισορροπία αποκαθίσταται.
ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΠΏΣ. Και δεν γίνεται να το φανταστούμε.
ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΌΤΙ Η ΚΑΛΛΙΈΡΓΕΙΆ ΜΑΣ “ΔΟΥΛΕΥΕΙ”.