Η γνώση, μας κάνει ταπεινούς. Αν συμβαίνει το αντίθετο, σημαίνει ότι η γνώση που λαμβάνουμε μένει στο επίπεδο του Νου.
Τότε μένουμε διανοούμενοι και δεν κοινωνούμε την συμπαντική σοφία.
Το διανόημα ή θεωρία του yīn yáng, προέκυψε ως μια αυθόρμητη ταξινόμηση και κατηγοριοποίηση των φαινομένων από τους κινέζους προγόνους, ώστε να μπορέσουν αυτά να μελετηθούν και να περιγραφούν.
Η θεωρία του yīn yáng, το τριαδικό μοντέλο (που είναι κυρίαρχο και στην κινεζική σκέψη) και η θεωρία των 5 στοιχείων ή κινήσεων, Wǔ xíng 五行[1], μας δίνουν μια ολοκληρωμένη εικόνα για το πώς αλληλεπιδρούν οι «ουράνιες» και οι «γήινες» ενέργειες, με τον άνθρωπο και τον κόσμο του, στο κέντρο, ως έκφραση του συνδυασμού τους.
Ο άνθρωπος είναι ορατός και αόρατος κόσμος. Ή φύσις του είναι αιθέρια και συμπαγής μαζί, όπως η φύση κάθε πράγματος, από τον μικρόκοσμο έως τον μακρόκοσμο. Με την διαφορά ότι ο άνθρωπος μπορεί, μέσα από καλλιέργεια, να το συνειδητοποιήσει.
Η θεωρία του yīn yáng
To “Taijitu Shuo” (περιγραφή του διαγράμματος της Υπέρτατης πολικότητος), ξεκινά με την φράση:
Μη πολικό (Wú Jí 無極) και όμως, Υπέρτατη Πολικότητα (Tài Jí 太極)
Πριν απ’ όλα, υπάρχει το ανεκδήλωτο ή αλλιώς Wú Jí 無極[2] .
Η ΑΡΧΗ που τα πάντα εμπεριέχει.
Το ιδεόγραμμα Wú 無, δηλώνει έλλειψη δραστηριότητος και δεν είναι άλλο
από το πρόθεμα – α: όχι, μη, δεν, απουσία.
Το ιδεόγραμμα Jí 極 , σημαίνει αδιάκοπη κίνηση, που μόλις φτάσει σε ένα τέρμα ή
άκρο, γυρίζει στο αντίθετό της.
Μαζί και τα δύο ιδεογράμματα, σημαίνουν ΟΧΙ δραστηριότητα, ΟΧΙ κίνηση.
Είναι το επίπεδο πριν την εμφάνιση της Εκδήλωσης. Το πεδίο απ’ όπου όλα
απορρέουν και με το οποίο ΟΛΑ παραμένουν αιωνίως συνδεδεμένα, αφού
αποτελούν έκφραση αυτού. Το μη πολικό.
Κατά την δημιουργία της εκδήλωσης, το πρωταρχικό αυτό πεδίο, το Wú Jí 無極 , περνά σε μια κατάσταση, όπου αρχίζει θεωρητικά “να διχάζεται”, να πολώνεται σε δύο αντίθετα δυναμικά, το yin & το yang, την ενεργητική και την δεκτική αρχή .
Έτσι, μέσα από το Wú Jí 無極 εκπηγάζει το Tài Jí 太極 , ή το πεδίο της ενέργειας qi, από το οποίο γεννάται ο καρπός της Ύπαρξης.
Από την στιγμή αυτή, αρχίζουν να δημιουργούνται οι κόσμοι και να σχηματίζεται το Δέντρο της Ζωής.
Tài 太 σημαίνει το μέγιστο, το υπέρτατο, το ευρύτατο, το πιο σημαντικό.
Μαζί και τα δύο ιδεογράμματα σημαίνουν την μέγιστη δραστηριότητα, όταν
αρχίζει να εκδηλώνεται η δημιουργία. Δηλαδή, την Υπέρτατη πολικότητα.
Το Tài Jí 太極 σηματοδοτεί την αρχή του κόσμου της εκδήλωσης, ο οποίος προκύπτει και συντηρείται μέσα από τις συνεχείς αλληλεπιδράσεις και μετασχηματισμούς της αρσενικής και δεκτικής αρχής.
Άπαξ και το yīn yáng δημιουργήθηκε, διαρκώς γεννιούνται καρποί από την αέναη αλληλεπίδρασή του. Κάθε καρπός αλληλεπιδρά, εκ νέου, μια με την αρσενική και μια με την θηλυκή αρχή, παράγοντας με την σειρά του νέους καρπούς κι έτσι η Ύπαρξη προχωρά από αιθέριες, απλούστερες και πιο καθαρές μορφές, σε όλο και πιο σύνθετες, συμπαγείς και βαριές.
Κι έτσι η εκδήλωση, αρχίζει να φαίνεται και να προβάλει από το ανεκδήλωτο.
Σε όλο τον εκδηλωμένο κόσμο μας, οι δύο αυτές καταστάσεις, το Wú Jí 無極 και το Tài Jí 太極 , συνυπάρχουν.
Στο συνειδητό επίπεδο, ζούμε μέσα από μια διαρκή διπολικότητα, yīn yáng, αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε τα πάντα συγκριτικά, μια ταυτιζόμαστε με τον ένα πόλο και μία με τον άλλο. Στο μη συνειδητό επίπεδο, το WúJí 無極 οδηγεί, διαποτίζει και κρατά σε συνοχή την ύπαρξή μας, καθώς εμποδίζει την μόνιμη πόλωση, αφού αυτό θα σήμαινε και το τέλος της ζωής της ύπαρξης. Από τον μακρόκοσμο, έως τον μικρόκοσμο και αντίθετα.
[1] Ο όρος Wǔ xíng五行, δηλώνει δυναμικές κινήσεις που διαρκώς μεταπίπτουν ή μετασχηματίζονται η μία στην άλλη, δημιουργώντας τον κόσμο των φαινομένων.
[2] Zhou Dunyi’s “Taijitu shuo”